Mensen vragen me vaak naar mijn nabewerking als ze over mijn foto’s kijken. Om eerlijk te zijn is het post-proces dat ik heb ontwikkeld een combinatie van kleine tutorials die ik in de loop der jaren heb overgenomen van kunstenaars die ik respecteer. Ik heb sindsdien mijn eigen stijl ontwikkeld op basis van deze tools, maar het belangrijkste onderdeel van de nabewerking is het hebben van een beeld dat het goed opneemt. In dit artikel zal ik het minder hebben over het post-proces en meer over het gebruik van natuurlijk licht. Voor een goede digitale ontwikkeling moet de opname veelzijdig zijn voor het eindresultaat.
Wil je iets donkers en zachter? Wilt u iets helder en warm? Dit zijn slechts een paar vragen die je jezelf moet stellen bij het opzetten van een portretsessie.
Het grootste plezier voor mij als fotograaf is het gebruik van licht om een bewegend beeld te produceren. Dit kan in verschillende vormen, van de kleinste lichtstreng tegen een gezicht of een onderwerp in een veld halverwege de middag. Het is noodzakelijk om het oog te trainen in het spectrum van natuurlijk licht. De enige manier om dat te doen is door voortdurend te fotograferen.
In deze eerste foto heb ik mijn onderwerp bij de deuropening van haar appartementencomplex gefotografeerd. Verbazingwekkend licht lijkt zich te bevinden in deuropeningen, of in de schaduw van een hoog gebouw, vooral onder een luifel. Ik liet haar direct naar haar toe bewegen, weg van de ingang, zodat ik wat reflectie van het raam naar binnen kon brengen. Als je dit doet, moet je goed op je reflectie letten en ook op haar schaduw, vooral als ze donker haar heeft. Ik hou van het fotograferen van onderwerpen in dit licht en het lijkt, ongeacht het tijdstip van de dag, dat gouden uurgevoel te hebben. Het is vooral geweldig voor hoofdfoto’s. Omdat deze shoot slechts een spontane opname was met een vriendin, en onze eerste keer dat we samenwerkten, had ik besloten om de reflector thuis te laten. Ik probeer mijn portretfoto’s zo basic mogelijk te houden, zodat ik het model kan leren kennen. Ik kan dit beeld neuken en wou dat ik het licht op haar rug en haar kaaklijn (haar rechterkant) had gereflecteerd, maar expressie en compositie zijn het enige waar ik me hier op concentreer. Ik heb het gevoel dat er iets prettigs is aan imperfecte belichting, het maakt het beeld minder geënsceneerd of geforceerd, natuurlijker, als een moment in het leven van deze persoon.
Voor dit beeld heb ik haar gefotografeerd met een Nikon D3s op f/1.8 met behulp van een Nikon D-serie (f/1.4) lens. Ik heb de autofocus met een enkel punt op haar oog gericht, het dichtst bij mij (haar rechteroog). Aangezien het middag was, was het licht genoeg om me op 1/400s sluitertijd en 200 ISO te houden. Ik probeer graag binnen 200-400 ISO te blijven bij het maken van buitenportretten. Ik vind het leuk om daar wat korreligheid te hebben, in plaats van te kiezen voor lage ISO-bereiken om een beeld scherp te krijgen. Dat is gewoon een persoonlijke voorkeur.
In dit stadium heeft de foto die ik heb gemaakt over het algemeen genoeg detail om een digitale RAW te maken. Geen van de schaduwen zijn te hard, zodat ik daar eventueel kleine details kan vinden. Ik kan het zien aan de histogramknipsels die me vertellen dat er geen rode (opgeblazen hooglichten) of blauwe (verduisterde schaduwen) op het beeld zelf staan. Ik weet dat ik dit beeld later in Photoshop volledig onder controle kan krijgen en dat is de eerste stap naar een solide post-processing workflow met natuurlijk licht.
Nu hebben we niet altijd zoveel geluk en hebben we ruim voldoende licht, de kans om een onderwerp te poseren, of zelfs een optie om buiten te zijn. In deze situatie kan de omgeving van een onderwerp extra details geven over wie het is. Het hebben van een visie op je compositie is dus belangrijk.
Je beste vriend als fotograaf die gebruik maakt van natuurlijk licht is elke bron die dat toelaat. Op deze binnenfoto komt veel helder licht binnen via de rechterzijde. Soms zijn er momenten voor je ingericht en is het belangrijk dat je je bewust bent van hoe je het beeld moet belichten. Het andere ding om in gedachten te houden is de kwaliteit van uw foto’s bij verschillende ISO. Oudere, minder dure lichamen zullen sneller korreliger worden wanneer u 800 ISO overschrijdt. Ik wist dat dit het geval was toen ik deze foto nam, omdat ik de Nikon D90 body gebruikte. Om het beeld scherp te houden heb ik het op 200 ISO gehouden, waardoor ik gedwongen werd te fotograferen op f/1.4 (op de Nikon 50mm f/1.4 lens), met een sluitertijd van 1/60. Bij deze sluitertijd is het moeilijk om hem in de hand te houden en scherp te stellen. Ik had echter geen andere optie, omdat een uitgebreide opstelling dit een niet-kandidaat portretsessie zou maken, en ik wist dat het onderwerp niet geïnteresseerd zou zijn. Daarom moest ik, omdat ik beperkt was in mijn opstelling, de keukentafel als statief improviseren en een paar foto’s maken om de compositie in orde te krijgen. Toen ik haar eenmaal perfect ingelijst had, wachtte ik tot het moment dat ze tussen de gedachten door ging, voordat ze weer sprak, om haar in deze pose vast te leggen.
Dit volgende beeld is voor mij wat me echt aan het denken zette over raamlicht in portretten. Het glas op een raam verspreidt het licht echt, zodat het aangenaam op het gezicht van een model valt. Het biedt ook een dromerige, bedachtzaamheid als het model minder bezig is met de camera/het publiek, en zich meer in haar omgeving bevindt. Ik heb haar op een bepaalde manier ingekaderd…
Een ander beeld van dit onderwerp, we schoten na een snelle kledingwissel en gingen naar buiten. We hadden niets boven het hoofd om zelfs maar licht over haar gezicht te maken, maar toen de zon onderging, konden we gebruik maken van dat gouden licht. Er is nog steeds een strategie die we hier kunnen gebruiken om ervoor te zorgen dat het wel zo is. Ik liet haar in het midden tussen twee hoge gebouwen staan, zodat ze het verdwijnende licht van beide kanten op haar kon reflecteren. In het begin van mijn fotografie was ik vooral buitenshuis aan het fotograferen, terwijl het een grote flexibiliteit biedt bij het fotograferen van portretten, het is net zo goed het overbelichten van de achtergrond. Dit gebeurt meestal als je alleen de lucht achter een onderwerp fotografeert, dus als je zelfs licht kunt vinden op plaatsen waar de achtergrond niet zo transparant is, kan er een uitgebreider beeld ontstaan.
Zoals u uit dit inleidende bericht over natuurlijk licht kunt opmaken, zijn er nooit zekerheden. Het gaat erom dat je je aanpast aan wat je krijgt. Het beste wat je kunt doen is begrijpen hoe het licht er bij verschillende belichtingen uitziet, en de enige manier om te vinden wat je leuk vindt is om te fotograferen. Ik begon mijn fotografie-exploratie door één keer per week de binnenstad van Denver in te gaan, op elk moment van de dag, en te fotograferen. Toen ik me eenmaal op mijn gemak voelde met situaties bij weinig licht op klaarlichte dag, verhuisde ik mijn werk naar binnen om te oefenen. Begrijpen hoe natuurlijk licht werkt is de basis om niet alleen een beeld van welke aard dan ook te produceren, maar het is ook essentieel voor een sterke nabewerking. De twee gaan hand in hand.